صبح امید

روایت شده است كه حضرت كاظم علیه السلام زیاد دعا مى خواند ،

و عرضه مى داشت

بار خدایا !

راحتى در هنگام مردن ، و عفو و بخشش در هنگام حسابرسى را از تو مسئلت مى كنم .

و این جمله را تكرار مى كرد .

یكى از دعاهاى آن حضرت این بود :

گناه بنده تو بزرگ است و عفو و گذشت از جانب تو نیكوست .

آن حضرت از خشیت خدا چندان مى گریست كه محاسن او از اشك تر مى شد .

هیچ كس به اندازه ایشان به خانواده و خویشاوندانش رسیدگى نمى كرد .

شب هنگام به فقراى مدینه سركشى مى كرد و زنبیلى پر از درهم و دینار و آرد و خرما با خود مى برد

و بر درِ خانه هاى آنان مى گذاشت و آنها نمى فهمیدند كه این پول و اجناس از طرف چه كسى آمده است .

الإرشاد : ۲ / ۲۳۱ ؛ میزان الحکمة جلد 1 صفحه 349